O kadar nostaljik anlar yasaniyo ki icimde, hele de bu sonbahar ve kis aylarinda. Böyle bir pismanlik, bi üzüntü, bi degisiklik ne biliyim cok sacma sapan igrenc duygular iste. Özlem, hele de o baya bi var. Yani böyle eskiyi özlüyorum, bazen hic olmamis seyleri özlüyorum. Bazen cok güzel seyler oluyoki, cok güzel ama olmasi mümkün olmayan seyler. Ama oluyo.. Sonra uyaniyorum, bu sefer icim aciyor. Hic olmasa iyiydi yani, ben o rüyalari görmezsem, o duygunun ne kadar güzel oldugunu bilmezsem, o duyguyuda özleyemem ya. Rüyada görünce özlüyorum. Mesela eskiden bir arkadasimi rüyamda görüyorum, eskisinden daha iyiyiz. Böyle kardes gibiyiz, cok güzel.. gülüp eglenmeler falan. Ama bu bugün bu hayatta olmayacak bir sey mesela. Ah ah, beynim ne bicim oyunlar oynuyo bana. Suan icki helal olsa, icer kafayi bulurdum. Bende kafayi bulamayinca napiyorum, uyuyorum. Bazen rüya görüyorum, bazen görmüyorum.. ki, görmeyince daha iyi oluyor, bazen.. Af ya, amaan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder