Bugünlerde aklima esiyor gecmis rüzgarlari. Unuttugum (!) seyler tekrar canlaniyor beynimde. Durduramiyorum, bir elim stop dugmesinde bi elim replay.. replay elim agir basiyor nedense. Basim agriyor. Mücadele ediyorum. Üzülmüyorum, inat mutluyum. Yine de gecmisimin baslangicina bir özlem var. Icim icin icin tütüyor.. Kokusunu ozledigim.. Söyleyemiyorum bile bunu ona. Konusmuyorum ki kendisiyle. Kimse bilmiyor. Ben dahi, yüregim herkesten gizli tutuyor bu bilgiyi. Seviyorum her ne kadar inkar etsemde.. Sevmiyorum hayir. Sevmek aci verir, sevmiyorum. Aci cekiyorum.. Seviyorum. Sevmemeliyim. Özlüyorum. Özlememeliyim. Yüregim onu aramamali. Ellerim yillardir tutmadigi elleri ozlememeli. Amaan hahahah. Öküzün trene baktigi gibi okuyosunuz bide. Neyse devam edelim melankolik halimize.. Ne denir ki daha. Canlandigi zaman gecmisten anilar, baslar insanin özlemi yasanmislara..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder